زمونه زمونه عجیبی شده چقدر ما شاهد بی مهری و بی توجهی عزیزانمون نسبت به هم هستیم. چقدر شاهد بی احترامی و بی حرمتی نسبت به بزرگترها و عقاید اونها هستیم و چقدر همه چیز عادی و یکنواخت شده!

آدم دلش می گیره وقتی می بینه که مثل گذشته دیگه صفا و صمیمیت بین خانواده ها نیست و به جای اون دور هم نشتنها و شب نشینیهای آخر هفته چشم و همچشمی و دوری و بی خبری از هم جایگزین روابط صمیمی و دوستانه شده.

دیگه تو خونه اون حرمت و عشق و محبتی که بین مادر و پدرها بود دیده نمیشه.

دیگه زن و شوهرها مثل گذشته واسه هم گذشت ندارن و بنای ناسازگاری جای سازش و محبتو گرفته.

 

 

حیف!

چرا از بزرگترامون یاد نگرفتیم گذشتو ؟

چرا نمی تونیم واسه احترام به اون لحظه ای که عشق رو تو چشم شریک زندگیمون دیدیم و همون لحظه تصمیم گرفتیم باهاش ازدواج کنیم کوتاه نمی یاییم؟

آخه چرا واسه احساس خودمونم ارزش قائل نیستیم؟

باور کنید وقتی به دادگاههای خانواده مراجعه می کنم اشک تو چشمانم جمع میشه آه حسرت از نهادم برمیخیزه که چرا یه زن و شوهر جوون که فقط چند ماه از ازدواجشون می گذره و زندگیشونو به قول خودشون با یه عشق آتشین شروع کردن ناگهان تصمیم می گیرن که از هم جدا بشن چرا؟

چونکه دیگه نمی تونم حتی همدیگرو تحمل کنن!

جالب نیست!

آخه به نظر شما این چه عشقی بوده که خیلی زود شعله های آتشش به خاکستر تبدیل شده؟

چرا واسه وقت و زندگی خودشون واسه احساس و عقاید خودشون ارزش قائل نیستن؟

آخه مسئله که فقط این نیست اونها هم به خودشون و هم به شخص دیگری که می تونسته با اونها خوشبخت بشه ظلم کردن چرا که اگه یه انتخاب درست داشتن الان تو پله های دادگاه خانواده سرگردان و حیران نبودند!

جالبه من هر دختر و پسر جوون رو که میبینم می گه قصد ازدواج دارم اما نمی دونم چه کار باید بکنم و جالتر این که اکثرشون می گن ما می خواهیم با عشقمون ازدواج کنیم و اصلاً به ازدواج سنتی اعتقادی نداریم. خوب آخه این عشق چه طوری به وجود میاد؟ و آیا می تونید اونو تو پیچ و خم های زندگی هم حفظ کنید؟ یا فقط الان که هنوز به هم نرسیده اید و زیز یه سقف نرفته اید دم از عاشقی و محبت می زنید؟

یه اشتباه بزرگی که همه ما جوونها داریم اینه که قبل از ازدواج چشم و گوشمون کاملاً بسته است این قدر غرق رویاهامون میشیم که اصلاً به نقاط ضعف و مثبت طرف مقابلمون توجه نمی کنیم تضادها برامون قشنگه و اختلافات شیرین اما بعد از ازدواج تازه تمام تضادها و مخالفتها و ناسازگاریها خودشونو نشون میدن و جالبتر اینکه دیگه خبری از اون گذشتی که قبل از ازدواج بود نیست!

توقع ها افزایش پیدا می کنه و من منم خودشو نشون میده دیگه اون نیم منه نمیاد وسطو بگه با تو میشم من کامل!
نه فقط یه نفر منه اونم اونی که قدرت بیشتری داره!
البته در اکثر مواقع زنها قبل از ازدواج احساسی تر عمل می کنند تا مردها و بعد از ازدواج متأسفانه در حال حاظر این خانمها هستند که تازه سر عقل میان و با خودشون فکر می کنن شاید بهتر از همسرشونم نصیبشون میشد و اگر هم مستقل باشند گاهی به راحتی تصمیم به جدایی می گیرند و به هیچ عنوان حاضر به گذشت و سازگاری نیستند!

البته مردان زیادی هم هستند که به خاطر اشتباه در انتخابشون زحمات و محبت های همسر و نادیده می گیرند و به طرف بالهوسی و .... می روند، غیر از اون مردهایی هستند که به هیچ عنوان قصد گذشت و فداکاری ندارند و متأسفانه با اخلاق تند و بی رحمانه با همسرشون برخورد می کنند و متأسفانه متأسفانه دست به زن هم دارند این شامل خیلی از مردهایی هم میشه که قبل از ازدواج عاشق همسرشون بودند!

با خودتون چه فکری می کنید چرا کار به اینجا میرسه ؟

اولین و مهمترین پاسخ اینه که پایه از ابتدا اشتباه بوده شاید اگر درست انتخاب می کردند کارشان به اینجا نمی رسید می دونید نظر من چیه؟

من معتقدم هیچ کس بد نیست مهم کنار اومدن با هم و تفاهمه اگه گذشت و محبت تو زندگی باشه همه چیز حله اما وقتی دو نفر اصلاً با هم سازگار نیستند و نمی تونند همدیگرو درک کنند این دلیلی بر بد بودن طرفین نیست و گاهی طلاق بهترین چاره می باشد.

شما با یه انتخاب غلط حق خوشبختی رو از چند نفر می گیرین اول خودتون بعد همسرتون بعد حق کسی رو که می تونست با شما واقعاً خوشبخت باشه و سپس حق کسی رو که با همسرتون می تونست خوشبخت باشه!

دوستان عزیزم از شما خواهش می کنم کاملاً آگاهانه و عاقلانه در مورد ازدواج و آینده تون تصمیم بگیرین و اجازه بدین که بعد از ازدواج زندگی عاشقانه ای داشته باشید در ابتدا سعی کنید خودتونو بشناسید تا بتونید دیگران را هم بشناسید از خودتون یه رزومه تهیه کنید تواناییها و علایقتونو بدونید پی به نقاط ضعف و قدرت خودتون ببرید و سپس کسی رو که متناسب با روحیات خودتون هست انتخاب کنید واسه همدیگه ارزش قائل باشید حتی تو دوستیها قدر هم و لحظه های قشنگتونو بدونید واسه احساس و محبت هم احترام بزارید و تا جایی که می تونید دل هیچ کسی رو نشکونید همیشه توکل به خدا داشته باشید و بنده های خدا رو دوست بدارید.

دوستان عزیز گذشت و تفاهم سر لوحه اصلی زندگیست تمام معیارهایی رو که تو ذهنتون از شریک آیندتون حک کردین خواهید که بعد از چند ماه از زندگی مشترک کاملاض عادی شده و این مهر و محبت و گذشت است که تا آخر عمر همیشه با شما خواهد ماند. پس تا آنجا که می توانید گذشت داشته باشید و مهر بورزید اجازه ندهید که کدوکان بی گناه طلاق با آینده نامعلوم و مبهم قدم در بازی دنیای ما بزرگان و خودخواهی های ما بگذارند.امیدوارم همه ما فقط به فکر راحتی و علایق خود نباشیم و در دنیا و قلب خودمون جایی برای دیگران هم بگذاریم.

نوشته شده در شنبه 89/9/20ساعت 6:23 عصر توسط ali نظرات ( ) | |